CERAN.PRESS

                                                        Szanowny Panie Marszałku, zwracam się   do Pana jako publicystka, jako matka i babcia ale przede wszystkim jako obywatelka Rzeczpospolitej Polskiej, dla której przyszłość kraju to los wszystkich pokoleń, które dziś żyją w granicach naszego kraju, jak i tych, które po nas nadejdą. W ogromnym stopniu ten los zależy od Pana decyzji, Pana odwagi i Pana poczucia odpowiedzialności. Rozumiem, że jest Pan w trudnej sytuacji, ale jeśli ktoś wziął na swoje barki powagę drugiej osoby w państwie, musiał liczyć się z możliwością nadejścia chwil trudniejszych niźli błyskotliwe i pełne humoru prowadzenie obrad sejmu. W tej roli jest Pan oczywiście doskonały, ale jak wiemy, ambicje Pana sięgają znacznie wyżej. Kiedy startował pan w wyborach prezydenckich miał Pan jasno wytyczony szlak, który miał ...

To już ostatni tekst, który publikuję w tym miejscu. Wczorajszy wynik wyborów uświadomił mi, że cotygodniowe siadanie do klawiatury nie ma najmniejszego sensu. Od kilku lat chodziłam na protesty, pisałam artykuły, przeprowadzałam wywiady… wszystko z wiarą w to, że pokonamy siły niedemokratyczne, ksenofobiczne, profaszystowskie. Nie pokonaliśmy.  Więcej – Polacy nie wybrali polityka, Polacy na urząd prezydenta wybrali człowieka o przestępczym życiorysie. I żeby to był jeszcze inteligentny i wpływowy boss mafii! Nie, wybrałaś sobie, połowo narodu, tępego wykidajłę dowożącego dziwki klientom do hotelu. Pytanie, ile z nich robiło to dobrowolnie? No cóż, skoro uważasz, połowo narodu, że to prezydent twojej miary i twoich marzeń, to pozostaje mi przyjąć tę wiedzę. Ale gadać z tobą ani do ciebie nie mam już ochoty.  Tak, ta opinia dotyczy tylko połowy wyborców… Ale pamiętacie utyskiwanie, że rząd „nie dowozi”, że za wolno, że mało skutecznie, że żółta kartka, że czerwona… To słowa te...

                                                            Fot.  AI/TVN24/kolaż-ceran.press Nie bójcie się, nie będę analizowała przebiegu debaty. Już tyle słów powiedziano, że moje trzy grosze nikomu potrzebne nie będą. Poza tym – kto wie, na kogo będzie głosował ten wie, a kto nie wie, to już mu studyjne przepychanki i tak niewiele podpowiedzą. Nie powiem więc słowa o faworytach stawki, o mieszkaniu pana Jerzego ani o wizycie Magdaleny Biejat u prezydenta.  Ale jednak przy debacie się zatrzymam. Spojrzę na nią z punktu widzenia organizacji medialnego wydarzenia. Bo to przecież, tak naprawdę – wielkie show. Jeśli ktoś spodziewał się polityczno-filozoficznych dysput o roli państwa, to jest boleśnie naiwny. Kto miał niby o tym dyskutować – Maciak z Wochem? W przeciwieństwie do debaty, która odbyła się w „Super Expressie”, prz...

                                                                     Fot. domena publiczna/AI Przed nami ostatnie dwa tygodnie przed podjęciem ostatecznej decyzji. W prezydenckich wyborach w pierwszej turze zwykle stawia się średnio     nieco powyżej 58% uprawnionych do głosowania. W drugiej minimalnie więcej. Czyli, nieco więcej niż połowa dorosłego i świadomego społeczeństwa jest zainteresowana tym, w jakim kraju żyje, kto rządzi   a co za tym idzie – ma wpływ na tego społeczeństwa los. Druga połowa ma to gdzieś. Bardzo zżymamy się na to, choć czasami mam wrażenie, że całe szczęście, iż niektórzy faktycznie pozostają w domach. Bo ich brak zainteresowania procesem wyborów to wypadkowa ich braku jakiegokolwiek rozeznania; nie mają pojęcia na jaki urząd i kogo mieliby powołać. Nie daj Boże, by takie...

   25 kwietnia  w gościnnych, przepięknych wnętrzach pałacu Bidermanna odbyła się premiera książki   "Profesor wagi ciężkiej".  Kilka lat temu postanowiłam spisać wspomnienia o moim ojcu, Waldemarze Ceranie. Był uczonym, ale też mężem, ojcem, przyjacielem, synem, bratem... Miał mnóstwo zalet i nie był wolny od wad, jak każdy prawdziwy człowiek. Nie próbowałam stworzyć na kartach tej ksiązki fałszywego świątka, co często staje się udziałem wielu tego typu publikacji, zwłaszcza tych pisanych sercem. Ja się jednak bardzo pilnowałam by tekst, który oddaję w ręce Czytelników był prawdziwy, nielukrowany, ale też bez przekraczania granic i bez poszukiwania sensacji. Ot, opowieść o czowieku, który często, jak księżyc, znany był z jednej strony. Tymczasem ta druga, nieco skryta, była nie mniej ciekawa.  Spotkaliśmy się w pałacu Bidermanna, siedzibie Centrum Ceraneum, by zaprezentować książkę, ale przede wszystkim - by wspominać, by oddać się wielu wzruszeniom i...

  ceran.press  życzy wszystkim Czytelnikom i Widzom dobrych, szczęśliwych i pysznych świąt Wielkanocnych.  Bądźmy zawsze dobrej myśli.