CERAN.PRESS

  Z władzą bywa różnie. Raz stawia na politykę wolnorynkową, raz na model państwa opiekuńczego, raz liberalizuje stosunki społeczne, innym znów razem próbuje robić w tej materii jakieś swoje porządki. I właściwie w Polsce pokomunistycznej wszystkie te modele w większym lub mniejszym stopniu nam proponowano. A społeczeństwo różnie je przyjmowało, ale, jak to zwykle w Polsce bywa, do każdego z nich miało szereg uwag, całe mnóstwo wątpliwości, pretensji i głębokiego niezadowolenia. Aż przyszła władza PiS, która poza narodowym socjalem i wyborczo-kiełbasianym rozdawnictwem zaproponowała coś, czego do tej pory nie przerabialiśmy w wolnej Polsce – politykę przemocy i snującej się za nią śmierci. Pierwszym zwiastunem był 25 kwietnia 2007 roku, czyli dzień tajemniczej śmierci Barbary Blidy. Jasne, że nikt nigdy nie udowodnił, że nie było to samobójstwo, ale że było – także nie. W 2010 r. redaktor Piotr Pytlakowski „konsultował z ekspertami od broni sprawę jej użycia: „ Kąt, pod którym ...

            Żebym ja  zrywała się ze snu w sobotę rano,  gnała do Warszawy po to tylko, żeby przejść jej ulicami kilka kilometrów – to jeszcze nie tak dawno, trzy, cztery lata temu – było niewyobrażalne. A jednak. Bo przecież nie mogę pozwolić na to, by ludzie w Europie myśleli, że wszyscy Polacy oczadzieli, że ci, którzy od dwóch lat nami rządzą mają przyzwolenie całego społeczeństwa, że wszyscy godzimy się na dewastację państwa. Nie! Europo!!! Nie godzimy się, nie chcemy, wypraszamy sobie!!!             Jest w naszym pięknym kraju wielu mądrych, wspaniałych ludzi, obywateli Europy, którzy nie tkwiąc w ponurych odmętach średniowiecznych ideologii potrafią się im  przeciwstawić i krzyknąć NIE! Nie dadzą sobie wyrwać z ręki Konstytucji, zastraszyć, ogłupić.           Piotr Szczęsny, Zwykły, Szary Człow...