Profesor wagi ciężkiej

 

 25 kwietnia 

w gościnnych, przepięknych wnętrzach pałacu Bidermanna odbyła się premiera książki  

"Profesor wagi ciężkiej". 


Kilka lat temu postanowiłam spisać wspomnienia o moim ojcu, Waldemarze Ceranie. Był uczonym, ale też mężem, ojcem, przyjacielem, synem, bratem... Miał mnóstwo zalet i nie był wolny od wad, jak każdy prawdziwy człowiek. Nie próbowałam stworzyć na kartach tej ksiązki fałszywego świątka, co często staje się udziałem wielu tego typu publikacji, zwłaszcza tych pisanych sercem. Ja się jednak bardzo pilnowałam by tekst, który oddaję
w ręce Czytelników był prawdziwy, nielukrowany, ale też bez przekraczania granic i bez poszukiwania sensacji. Ot, opowieść o czowieku, który często, jak księżyc, znany był
z jednej strony. Tymczasem ta druga, nieco skryta, była nie mniej ciekawa. 

Spotkaliśmy się w pałacu Bidermanna, siedzibie Centrum Ceraneum, by zaprezentować książkę, ale przede wszystkim - by wspominać, by oddać się wielu wzruszeniom
i przywołać szereg uśmiechów. 

Spotkanie poprowadził brawurowo - dr Andrzej Kompa. 


Czekamy z Andrzejem na Gości


Goście przybyli tłumnie... 

Rękawice w sposób poglądowy tłumaczą tytuł książki


Goście wspominają...



Odpowiadam na pytania Andrzeja

 
Andrzej pyta... 




Wśród Gości był także
Jego Magnificencja Rektor Uniwersytetu Łodzkiego
profesor Rafał Matera 


Wszystkie zdjęcia: Anna Przewieś


Uruchomiłam sprzedaż internetową książki. 

https://allegrolokalnie.pl/oferta/profesor-wagi-ciezkiej-autor-dorota-ceran



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Awantura w Zgierzu, czyli czego się nie dowiesz z Łódzkich Wiadomości Dnia (TVP3)

Obraz
  https://create.microsoft.com/pl-pl/TVP3 Łódź W jednym ze swoich ostatnich tekstów pisałam o tym, jak fatalnie wygląda kwestia oglądalności w ośrodkach terenowych TVP (w lipcu 2024 była to średnia liczba 83 widzów dziennie).   To bardzo smutne, zważywszy, że ogólnopolskie anteny telewizji publicznej wróciły do standardów, jakich oczekiwali odbiorcy i oglądalność jest znów na bardzo przyzwoitym poziomie („19.30” ogląda ponad półtora miliona osób każdego dnia).   Pojawiło się także kilka znakomitych, nowych formatów, jak choćby „Trójkąt Polityczny” Aleksandry Pawlickiej i Renaty Grochal czy nieco satyryczne – „Kwiatki Polskie”   oraz mój ulubiony „Alfabet Propagandy” z bezcennym udziałem Andrzeja Krajewskiego. Pod okiem Andrzeja Krajewskiego właśnie doskonaliłam się przez lata w analizie materiałów telewizyjnych pod kątem wykazywania nierzetelności autorów, świadomej manipulacji, kłamliwych treści. W chwili zamknięcia „szczujni” ten rodzaj mojej pracy uznałam za prz...
Czytaj więcej

Pożegnanie z Czytelnikami (na jakiś czas...)

Obraz
To już ostatni tekst, który publikuję w tym miejscu. Wczorajszy wynik wyborów uświadomił mi, że cotygodniowe siadanie do klawiatury nie ma najmniejszego sensu. Od kilku lat chodziłam na protesty, pisałam artykuły, przeprowadzałam wywiady… wszystko z wiarą w to, że pokonamy siły niedemokratyczne, ksenofobiczne, profaszystowskie. Nie pokonaliśmy.  Więcej – Polacy nie wybrali polityka, Polacy na urząd prezydenta wybrali człowieka o przestępczym życiorysie. I żeby to był jeszcze inteligentny i wpływowy boss mafii! Nie, wybrałaś sobie, połowo narodu, tępego wykidajłę dowożącego dziwki klientom do hotelu. Pytanie, ile z nich robiło to dobrowolnie? No cóż, skoro uważasz, połowo narodu, że to prezydent twojej miary i twoich marzeń, to pozostaje mi przyjąć tę wiedzę. Ale gadać z tobą ani do ciebie nie mam już ochoty.  Tak, ta opinia dotyczy tylko połowy wyborców… Ale pamiętacie utyskiwanie, że rząd „nie dowozi”, że za wolno, że mało skutecznie, że żółta kartka, że czerwona… To słowa te...
Czytaj więcej

TVP3 - oglądalnośc? Nie ma.

Obraz
  Kiedy w 2016 roku pewien rosyjski, dodam – dysydencki dziennikarz zapytał mnie, czy odczuwam w swojej pracy coś w rodzaju autocenzury, powiedziałam mu, że absolutnie nie. Mało tego – z całą mocą zapewniłam go, że w Polsce dziennikarze w ogóle nie mają tego problemu, że jedyna forma autocenzury to ta, która nie pozwala na zrobienie komuś krzywdy. Bardzo się zdziwił. Bo przecież rosyjscy dziennikarze nigdy nie mieli tego komfortu.   A ja  w swojej naiwności pękałam z dumy, że żyję w kraju, gdzie dziennikarz może bezpiecznie  i zgodnie z sumieniem pracować. I jeszcze tego samego roku przekonałam się, jak bardzo nie miałam racji. Jak szybko okaże się, kto jest kim naszym zawodzie. I tu już nawet nie chodzi o autocenzurę, lecz o zwykłe sprzedanie duszy diabłu. W ciągu kilku miesięcy zmienił się w Polsce świat. A już świat, który znałam z TVP – przewrócił się i porozbijał na kawałki. Po wygranych wyborach 15 października wiedziałam, że mój świat wraca. Powoli, ale ...
Czytaj więcej