Chorągiewki Stanowskiego

 

                                                          Fot.  AI/TVN24/kolaż-ceran.press


Nie bójcie się, nie będę analizowała przebiegu debaty. Już tyle słów powiedziano, że moje trzy grosze nikomu potrzebne nie będą. Poza tym – kto wie, na kogo będzie głosował ten wie, a kto nie wie, to już mu studyjne przepychanki i tak niewiele podpowiedzą. Nie powiem więc słowa o faworytach stawki, o mieszkaniu pana Jerzego ani o wizycie Magdaleny Biejat u prezydenta. 

Ale jednak przy debacie się zatrzymam. Spojrzę na nią z punktu widzenia organizacji medialnego wydarzenia. Bo to przecież, tak naprawdę – wielkie show. Jeśli ktoś spodziewał się polityczno-filozoficznych dysput o roli państwa, to jest boleśnie naiwny. Kto miał niby o tym dyskutować – Maciak z Wochem?

W przeciwieństwie do debaty, która odbyła się w „Super Expressie”, przestrzeń była znakomicie zorganizowana. Tam kandydaci stali w dwóch rzędach, dosłownie sobie wzajemnie na głowie. Tuż za uczestnikami było wyjście,
z którego jeden z uczestników skorzystał wyskakując na papieroska. Kompletna amatorka. Na Woronicza (budynek nowego studia od ulicy Samochodowej) wykorzystano ogromną studyjną przestrzeń, ustawiono kilkanaście kamer, które precyzyjnie były skierowane na konkretnych bohaterów dramatu. Efektowne zabudowanie  sufitu światłami maskującymi sztankiety. Pięknie. Mówię serio.

Trzynastu kandydatów, trzech prowadzących – Dorota Wysocka-Schnepf (TVP), Radomir Wit (TVN) i Piotr Witwicki (Polsat). I kilka zasad. Ustalona w wyniku losowania, zaakceptowana przez sztaby, potwierdzona podpisami kandydatów kolejność wystąpień w  poszczególnych modułach i… zasada niewnoszenia do studia gadżetów, telefonów itd.

I tu moja pierwsza uwaga do organizatorów. Gdzie był kierownik produkcji? Kiedy wyobrażę sobie moją wieloletnią kierowniczkę – Jadwigę, widzę jej natychmiastową reakcję i polecenie wydane obsłudze studia, by oczyścić z chorągiewek pulpit kandydata Stanowskiego. Gdyby się nie zgodził, mogłoby się to skończyć oczyszczeniem studia z samego kandydata Stanowskiego. Czego się produkcja przestraszyła? Że to kandydat?! No i co z tego? Złamał ustalenia i powinien ponieść konsekwencje. Od  takich drobiazgów zło się zwykle zaczyna. Od rzemyczka do koniczka, proszę państwa.  

Dodam,  że inny geniusz wniósł do studia klucz francuski. O matko kochana...

Kandydat Stanowski, który generalnie przystąpił do walki o prezydenturę dla jaj i po to, by zrobić zasięgi swojemu kanałowi oraz nieco zamydlić rzeczywistość, postanowił na samym początku obrazić prowadzącą, redaktor Dorotę Wysocką-Schnepf. Odcięła mu się z pewnym opóźnieniem (myślę, że wsparta do ucha
z reżyserki), ale nie dziwię się, ponieważ takie chamstwo może na chwilę każdemu odebrać rezon. Przypominam panom Stanowskiemu, Mentzenowi
i innym niezadowolonym, że zasady dobrego wychowania wymagają akceptacji wobec gospodarza, skoro już przyjęliśmy jego zaproszenie. To TVP była gospodarzem tego wydarzenia i miała prawo wybrać takiego dziennikarza, jakiego uznała za stosowne. Pozostałe media też miały pełne prawo wybrać autonomicznie swoich przedstawicieli.

Redaktor Dorota Wysocka-Schnepf jest profesjonalną dziennikarką, wyrazistą, to prawda, ale na pewno nie stronniczą. Ma swoje zdanie, i to właśnie w niej cenię. Bo dziennikarz nie może, nie ma prawa być bezdusznym automatem wyłącznie przekazującym fakty. Nie wolno mu kłamać i manipulować, ale wskazywać, gdzie leży dobro a gdzie zło to jego obowiązek. Zresztą, szerzej na ten temat pisałam już jakiś czas temu w tekście „Obywatelska powinność dziennikarza, czyli – czy ten tramwaj w ogóle pojedzie”[1].

Powiem więcej – właśnie zabrakło mi reakcji prowadzących debatę dziennikarzy w kilku momentach. Przede wszystkim powinno się natychmiast zainterweniować po słowach kandydata Brauna o lekarce z Oleśnicy, którą nazwał „Mengele”. Brak odebrania mu głosu, wyłączenia mikrofonu i ostrego komentarza uważam za poważny błąd. Dziennikarze nie są podczas debaty hostessami liczącymi czas, jak chciałby kandydat Stanowski, lecz są moderatorami  dyskusji. Oczywiście, debata to nie panel, ale są sytuacje, gdzie naprawdę nie wolno iść na żywioł. Zwłaszcza, że akurat tu można się było spodziewać tego typu sytuacji. Z pewnością nie była zaskoczeniem. Tym bardziej należało być przygotowanym na  zdecydowaną reakcję.

Mimo kilku powyższych uwag jestem pełna podziwu i atencji dla telewizyjnych organizatorów tego przedsięwzięcia. Było długo, to prawda, ale przy takiej liczbie kandydatów nie mogło być inaczej. Wytrwaliśmy bez znużenia.

Teraz dotrwajmy do niedzieli – 18 maja. 

Do zobaczenia przy urnach.


[1] https://ceranpress.blogspot.com/2025/02/obywatelska-powinnosc-dziennikarza.html




Profesor wagi ciężkiej autor - Dorota Ceran

Wyd. ceran.press

cena - 40 zł



 


https://allegrolokalnie.pl/oferta/profesor-wagi-ciezkiej-autor-dorota-ceran

 

 


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Awantura w Zgierzu, czyli czego się nie dowiesz z Łódzkich Wiadomości Dnia (TVP3)

Obraz
  https://create.microsoft.com/pl-pl/TVP3 Łódź W jednym ze swoich ostatnich tekstów pisałam o tym, jak fatalnie wygląda kwestia oglądalności w ośrodkach terenowych TVP (w lipcu 2024 była to średnia liczba 83 widzów dziennie).   To bardzo smutne, zważywszy, że ogólnopolskie anteny telewizji publicznej wróciły do standardów, jakich oczekiwali odbiorcy i oglądalność jest znów na bardzo przyzwoitym poziomie („19.30” ogląda ponad półtora miliona osób każdego dnia).   Pojawiło się także kilka znakomitych, nowych formatów, jak choćby „Trójkąt Polityczny” Aleksandry Pawlickiej i Renaty Grochal czy nieco satyryczne – „Kwiatki Polskie”   oraz mój ulubiony „Alfabet Propagandy” z bezcennym udziałem Andrzeja Krajewskiego. Pod okiem Andrzeja Krajewskiego właśnie doskonaliłam się przez lata w analizie materiałów telewizyjnych pod kątem wykazywania nierzetelności autorów, świadomej manipulacji, kłamliwych treści. W chwili zamknięcia „szczujni” ten rodzaj mojej pracy uznałam za prz...
Czytaj więcej

Pożegnanie z Czytelnikami (na jakiś czas...)

Obraz
To już ostatni tekst, który publikuję w tym miejscu. Wczorajszy wynik wyborów uświadomił mi, że cotygodniowe siadanie do klawiatury nie ma najmniejszego sensu. Od kilku lat chodziłam na protesty, pisałam artykuły, przeprowadzałam wywiady… wszystko z wiarą w to, że pokonamy siły niedemokratyczne, ksenofobiczne, profaszystowskie. Nie pokonaliśmy.  Więcej – Polacy nie wybrali polityka, Polacy na urząd prezydenta wybrali człowieka o przestępczym życiorysie. I żeby to był jeszcze inteligentny i wpływowy boss mafii! Nie, wybrałaś sobie, połowo narodu, tępego wykidajłę dowożącego dziwki klientom do hotelu. Pytanie, ile z nich robiło to dobrowolnie? No cóż, skoro uważasz, połowo narodu, że to prezydent twojej miary i twoich marzeń, to pozostaje mi przyjąć tę wiedzę. Ale gadać z tobą ani do ciebie nie mam już ochoty.  Tak, ta opinia dotyczy tylko połowy wyborców… Ale pamiętacie utyskiwanie, że rząd „nie dowozi”, że za wolno, że mało skutecznie, że żółta kartka, że czerwona… To słowa te...
Czytaj więcej

TVP3 - oglądalnośc? Nie ma.

Obraz
  Kiedy w 2016 roku pewien rosyjski, dodam – dysydencki dziennikarz zapytał mnie, czy odczuwam w swojej pracy coś w rodzaju autocenzury, powiedziałam mu, że absolutnie nie. Mało tego – z całą mocą zapewniłam go, że w Polsce dziennikarze w ogóle nie mają tego problemu, że jedyna forma autocenzury to ta, która nie pozwala na zrobienie komuś krzywdy. Bardzo się zdziwił. Bo przecież rosyjscy dziennikarze nigdy nie mieli tego komfortu.   A ja  w swojej naiwności pękałam z dumy, że żyję w kraju, gdzie dziennikarz może bezpiecznie  i zgodnie z sumieniem pracować. I jeszcze tego samego roku przekonałam się, jak bardzo nie miałam racji. Jak szybko okaże się, kto jest kim naszym zawodzie. I tu już nawet nie chodzi o autocenzurę, lecz o zwykłe sprzedanie duszy diabłu. W ciągu kilku miesięcy zmienił się w Polsce świat. A już świat, który znałam z TVP – przewrócił się i porozbijał na kawałki. Po wygranych wyborach 15 października wiedziałam, że mój świat wraca. Powoli, ale ...
Czytaj więcej