CERAN.PRESS

       Źródło zdjęcia: www.gazeta.pl Dzisiaj Święto 3. Maja. Podczas rejestrowania łódzkich obchodów pod pomnikiem Tadeusza Kościuszki spotkałam moją byłą koleżankę z firmy, czyli z mojego niegdysiejszego drugiego domu, czyli z TVP. Dom już od prawie czterech lat nie jest moim domem a i koleżeństwo z niektórymi   jakby nieco się poluzowało. Nie, nie ze wszystkimi. Pisałam o tym w „Liście do przyjaciół z TVP” i nie będę teraz do tej kwestii wracać [1] . Jej operator robił zdjęcia z jednej strony pomnika, ja z drugiej. U nas było wesoło, kolorowo, biało-czerwono... U nich – jakoś tak... smutno, przyszli pod pomnik spowici w czerń, jakby na ostatnie pożegnanie... U nas – opozycja uliczna, przedstawiciele partii demokratycznych, mieszkańcy miasta... Tam – kilku panów z PiS, jeden czy dwóch z „Solidarności”. I ekipa TVP. Koleżanka spojrzała na mnie z zagadkowym uśmiechem, przywitała się, a na moją uwagę, że   „z tamtej strony...

                                                                                                                     Fot. Dorota Ceran      Trzeci Maja to święto, które przechodziło rożne koleje losu.   Po wojnie było solą w oku komunistycznych władz, ponieważ serce Narodu czuło, że nie da się go nijak wtopić w powszechnie obowiązującą ideologię.   Wprawdzie władze próbowały to zrobić     tłumacząc uchwalenie Konstytucji jako zwycięstwo nad "reakcyjnymi dążeniami kleru i arystokracji", ale słusznie obawiały się, że tej narracji Polacy mogą nie kupić.     W 1945 r. Jakub Berman powiada: "Niewątpliwie zmierzamy do tego, żeby 3 Maja zlikwidow...