Felieton - Spojrzy pan w oczy Wiktorii?







Panie Ziobro, z dumą pokazał pan dzisiaj dokument, będący projektem wypowiedzenia Konwencji o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Zrobił pan to w czasie, gdy oto kilka dni temu z rąk matki i ojca zginął mały Wiktor, bity od pierwszego dnia swoich narodzin. Bity, maltretowany, z połamanymi nóżkami i rączkami,  z odbitym mózgiem i pękniętą czaszką. Świadkiem tych aktów rodzinnej miłości była siostrzyczka Wiktora, mała Wiktoria. Czternastomiesięczna. Swego czasu zabrana z domu i umieszczona w rodzinie zastępczej. Ale w ramach ochrony świętej idei pełnej rodziny przywrócona na jej łono. Wróciła do piekła, a do mamusi i tatusia wróciło 500 PLUS. Za Wiktora też pewnie zdążyli jedną transzę zgarnąć.
 I pan, w obliczu tej tragedii, jednej z tysięcy w naszym jakże rodzinnym, katolickim kraju, śmie machać społeczeństwu przed nosem sprokurowanym przez siebie, drańskim, okrutnym dokumentem!? Bo pan kiedyś obiecał, że to zrobi? Komu pan to obiecał? Tym wszystkim mężom, partnerom i tatusiom, którzy z domu robią ostatni krąg piekielny? Im pan to obiecał? Musi być ich zaiste wielu, skoro liczy pan na ich głosy.
Mówi pan, że polskie prawo jest wystarczająco doskonałe, by obyć się bez konwencji? Powie to pan Wiktorii? Bo Wiktorowi już pan nie zdążył.
Wszystkie ważne dla bezpieczeństwa człowieka we własnym domu, we własnym mieście i kraju zapisy są dla pana, panie Ziobro niczym w porównaniu z pana  wizją tradycyjnej rodziny, rozumianej jako oaza szczęśliwości zbudowana przez kobietę, mężczyznę i ich potomstwo. Pana intencje tłumaczy Jarosław  Sellin w rozmowie na antenie Polskiego Radia: Pod przykrywką dobrego celu, czyli walki z przemocą, ta konwencja przemyca jednak istotne treści ideologii gender, która jest konkretnie zdefiniowana i obciąża odpowiedzialnością za przemoc rodzinę jako instytucję, i religię - zwłaszcza religię chrześcijańską. Dlatego mieliśmy bardzo poważne wątpliwości, nadal te wątpliwości mamy.
         „Istotne treści ideologii gender” – czyli co? Czyli niech sobie chłop babę leje, niech dzieci cierpią katusze byle odebrać Kasi będącej fizycznie facetem prawo do czucia się kobietą. Najchętniej byście ją do pudła wsadzili za tę kieckę i wysokie obcasy. Bo nie mieści się w waszych maleńkich móżdżkach, że Człowiek to coś więcej niż to, co nosi w spodniach. Człowiek, to proszę panów, niezwykłej konstrukcji maszyna, mająca całe mnóstwo podzespołów, które czasami działają w sposób nieszablonowy, niezgodny ze stereotypami, które wy, pospołu z Ordo Iuris, paroma proboszczami oraz biskupem Jędraszewskim tak kochacie. A tu Człowiek się wam wymyka, jest o wiele bogatszy i o wiele bardziej skomplikowany niż mogą to pojąć wasze politruckio-kato-talibskie łepetyny. Człowiek jest Człowiekiem wówczas, gdy żyje z pożytkiem dla innych ludzi, kiedy ich nie krzywdzi i potrafi oddać im cząsteczkę siebie. I nie ma znaczenia, czy jest stuprocentowym facetem, rasową babką czy ma po trosze cechy każdego z nich. Byle w ich towarzystwie i pod ich opieką wszystkie Wiktorie  mogły zwycięsko przejść przez szczęśliwe życie. 
              Wiktoria, siostra Wiktora... Spojrzy jej pan w oczy? 






Przedruki są możliwe pod warunkiem podania źródła publikacji


                                                       © Dorota Ceran/ceran.press




Książkę "Maszyny księcia Raimondo" kupisz tutaj:
Tu kupisz e-book i książkę drukowaną, kórą dostaniesz przesyłką na wskazany adres:





Z serwisem Ceran.Press współpracują

dawniej




GŁÓWNY SPONSOR KSIĄŻKI
A ja Łódź wolę...









Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Awantura w Zgierzu, czyli czego się nie dowiesz z Łódzkich Wiadomości Dnia (TVP3)

Obraz
  https://create.microsoft.com/pl-pl/TVP3 Łódź W jednym ze swoich ostatnich tekstów pisałam o tym, jak fatalnie wygląda kwestia oglądalności w ośrodkach terenowych TVP (w lipcu 2024 była to średnia liczba 83 widzów dziennie).   To bardzo smutne, zważywszy, że ogólnopolskie anteny telewizji publicznej wróciły do standardów, jakich oczekiwali odbiorcy i oglądalność jest znów na bardzo przyzwoitym poziomie („19.30” ogląda ponad półtora miliona osób każdego dnia).   Pojawiło się także kilka znakomitych, nowych formatów, jak choćby „Trójkąt Polityczny” Aleksandry Pawlickiej i Renaty Grochal czy nieco satyryczne – „Kwiatki Polskie”   oraz mój ulubiony „Alfabet Propagandy” z bezcennym udziałem Andrzeja Krajewskiego. Pod okiem Andrzeja Krajewskiego właśnie doskonaliłam się przez lata w analizie materiałów telewizyjnych pod kątem wykazywania nierzetelności autorów, świadomej manipulacji, kłamliwych treści. W chwili zamknięcia „szczujni” ten rodzaj mojej pracy uznałam za prz...
Czytaj więcej

TVP3 - oglądalnośc? Nie ma.

Obraz
  Kiedy w 2016 roku pewien rosyjski, dodam – dysydencki dziennikarz zapytał mnie, czy odczuwam w swojej pracy coś w rodzaju autocenzury, powiedziałam mu, że absolutnie nie. Mało tego – z całą mocą zapewniłam go, że w Polsce dziennikarze w ogóle nie mają tego problemu, że jedyna forma autocenzury to ta, która nie pozwala na zrobienie komuś krzywdy. Bardzo się zdziwił. Bo przecież rosyjscy dziennikarze nigdy nie mieli tego komfortu.   A ja  w swojej naiwności pękałam z dumy, że żyję w kraju, gdzie dziennikarz może bezpiecznie  i zgodnie z sumieniem pracować. I jeszcze tego samego roku przekonałam się, jak bardzo nie miałam racji. Jak szybko okaże się, kto jest kim naszym zawodzie. I tu już nawet nie chodzi o autocenzurę, lecz o zwykłe sprzedanie duszy diabłu. W ciągu kilku miesięcy zmienił się w Polsce świat. A już świat, który znałam z TVP – przewrócił się i porozbijał na kawałki. Po wygranych wyborach 15 października wiedziałam, że mój świat wraca. Powoli, ale ...
Czytaj więcej

Kobiety Konfederacji - majątek ruchomy

Obraz
  Fot. domena publiczna/x/@KarinaBosak Kobiety reprezentują całą, pełną gamę rozmaitych postaw, wartości i poglądów politycznych. To oczywiste, to normalne, tak ma być. Każda z nas oczekuje czego innego od życia, od otaczających nas ludzi, od siebie   samej. Jedne z nas chcą realizować się w pracy zawodowej, kładą nacisk na karierę, spełniają się w swoich zawodowych rolach. Coraz częściej świadomie rezygnują z życia rodzinnego, nie widzą się w rolach matek, żon i strażniczek rodzinnego ciepła. Są kobiety, które potrafią i chcą łączyć te sfery. Pracują a jednocześnie są matkami, żonami, nadają ton życiu rodzinnemu. Nie brak też pań, dla których życiowym spełnieniem jest wyłącznie rodzinne szczęście, troska o dom i o bliskich. I każda z tych ról jest super - o ile jest samodzielnym, autonomicznym wyborem kobiety.  Nigdy jednak nie zrozumiem kobiet, które z zapałem, z błyskiem w oku i ogniem w działaniach   współdziałają z tymi, którzy traktują je jak człowieka go...
Czytaj więcej